تا دریـــــن زنــــــدان فانــــــی زندگانــی باشدت کنــج عزلت گیـر تا گنــــج معــانی باشدت
این جهان را ترک کن تا چون گذشتی زین جهان این جهــانت گــــر نباشد آن جهانی باشدت
کــــام و ناکـام این زمان در کام خود درهم شکن تا به کــــام خـــویش فـردا کامرانی باشدت
روزکـی چندی چو مردان صبر کن در رنج و غم تا کـــه بعداز رنج گنـــج شایگــانی باشدت
روی خــــود را زعفــــرانی کـن به بیـداری شب تا بـــه روز حشــر روی ارغــوانی باشدت
گــــر به تـــرک عالـــــم فانــــی بگویی مردوار عالـــم باقــــی و ذوق جــــاودانـــی باشدت
صبحــــدم درهـــــای دولتخــــانههـــا بگشادهاند عرضه کن گر آن زمان راز نهــانی باشدت
تا کــــی از بــــی حاصلـی ای پیرمرد بچه طبع در هــــوای نفس مستـــی و گرانی باشدت
از تن تـو کی شود این نفس سگ سیرت برون تا بــه صـورت خانهٔ تن استخوانی باشدت
گـــر توانــی کشت این سگ را به شمشیر ادب زان پس ار تو دولتی جویی نشانی باشدت
گــــر بمیــــری در میـــــان زنــــدگـی عطاروار چــون درآیــــد مــرگ عین زندگانی باشدتنظرات شما عزیزان: